wiconfig

mode {ap|802.11adhoc}

Można włączyć tryb infrastruktury (ap) lub tryb Ad-hoc protokołu 802.11 (802.11adhoc).

Domyślnie wybrany jest tryb infrastruktury.

ssid “wartość ID”

Pozwala określić tryb infrastruktury SSID. Znaki, które można wprowadzić jako łańcuch SSID, to ASCII z zakresu 0x20-0x7e (32 bajty). Jeśli ciąg znaków nie zostanie wprowadzony, urządzenie połączy się z najbliższym punktem dostępu.

Wartość domyślna SSID to wartość pusta.

channel frequency “nr kanału”

W trybie 802.11 ad hoc mode, można wybrać kanał z zakresu 1–14, 36, 40, 44 lub 48.

Należy uważać, aby ustawić ten sam kanał dla wszystkich portów, między którymi będą przesyłane dane.

Domyślne ustawienie to "11".

key “wartość klucza” val [1|2|3|4]

Umożliwia określenie klucza WEP w zapisie szesnastkowym.

W przypadku 64-bitowego klucza WEP można użyć 10 cyfr szesnastkowych. W przypadku 128-bitowego klucza WEP można użyć 26 cyfr szesnastkowych.

Można zarejestrować maksymalnie cztery klucze WEP. Rejestrowany numer można określić za pomocą parametru “val”.

W przypadku określenia ustawień WEP przy użyciu key, , ustawienia WEP określone przy użyciu wyrażenia key phrase są zastępowane.

W celu skorzystania z tej funkcji należy określić ten sam numer key i klucz WEP dla wszystkich portów wysyłających do siebie wzajemnie dane. Na początku klucza WEP należy umieścić znaki “0x”

Można pominąć numery określane przy użyciu parametrów “val”. W takiej sytuacji, numer klucza ustawiany jest na 1. Wartość domyślna to wartość pusta.

keyphrase “wyrażenie” val [1|2|3|4]

Umożliwia określenie klucza WEP w postaci znaków ASCII.

W przypadku 64-bitowego klucza WEP można użyć 5 cyfr szesnastkowych. W przypadku 128-bitowego klucza WEP można użyć 13 cyfr szesnastkowych.

Można zarejestrować maksymalnie cztery klucze WEP. Rejestrowany numer można określić za pomocą parametru “val”.

W przypadku określenia ustawień WEP przy użyciu klucza, ustawienia WEP określone przy użyciu key phrase, są zastępowane.

W celu skorzystania z tej funkcji należy określić ten sam numer key i klucz WEP dla wszystkich portów wysyłających do siebie wzajemnie dane.

Można pominąć numery określane przy użyciu parametrów “val”. W takim przypadku The key przypisywany jest numer 1. Wartość domyślna to wartość pusta.

encval [1|2|3|4]

Można określić, który z czterech kluczy WEP jest używany do szyfrowania pakietów. Jeśli numer klucza nie zostanie określony, używany jest klucz o numerze "1".

wepauth {open|shared}

W przypadku korzystania z WEP można ustawić tryb autoryzacji. Określona wartość i tryb autoryzacji są następujące:

open: otwarty autoryzowany system (domyślnie)

shared: shared key authorized rate

security {none|wep|wpa}

Pozwala określić tryb ochrony.

none: Nie szyfrowany (domyślne)

wep: szyfrowanie WEP

wpa: szyfrowanie WPA

wpaenc {tkip|ccmp}

Umożliwia określenie klucza szyfrowania WPA używanego podczas szyfrowania WPA.

tkip: TKIP

ccmp: CCMP (AES) (domyślne)

wpaauth {wpapsk|wpa|wpa2psk|wpa2}

Umożliwia określenie trybu autoryzacji WPA wykorzystywanego podczas szyfrowania WPA.

wpapsk: autoryzacja WPA-PSK (domyślne)

wpa: autoryzacja WPA

wpa2psk: autoryzacja WPA2-PSK

wpa2: autoryzacja WPA2

psk “character string”

Można określić Pre-Shared key.

Dozwolone znaki: ASCII 0x20-0x7e (8 do 63 bajtów).

Wartość domyślna to wartość pusta.

eap {tls|ttls|leap|peap} {chap|mschap|mschapv2|pap|md5|tls}

Umożliwia określenie typu autoryzacji EAP.

tls: EAP-TLS (domyślne)

ttls: EAP-TTLS

leap: LEAP

peap: PEAP

chap, mschap, mschapv2, pap, md5 lub tls są ustawieniami dla metody fazy 2 i musi zostać ustawiony podczas używania EAP-TTLS lub PEAP.

Nie należy ich wprowadzać, jeśli używana jest autoryzacja EAP innego typu.

Jeśli wybierzesz EAP-TTLS, możesz wybrać chap, mschap, mschapv2, pap lub md5.

Jeśli wybierzesz PEAP, możesz wybrać mschapv2 lub tls.

username “character string”

Można określić nazwę użytkownika podczas logowania do serwera Radius.

Dostępne znaki: ASCII 0x20-0x7e (31 bajtów).

Wartość domyślna to wartość pusta.

username2 “character string”

Można określić fazę 2 nazwy użytkownika dla fazy 2 autoryzacji EAP-TTLS lub PEAP.

Dostępne znaki: ASCII 0x20-0x7e (31 bajtów).

Wartość domyślna to wartość pusta.

domain “character string”

Można określić nazwę domeny stosowaną podczas logowania do serwera Radius.

Dostępne znaki: ASCII 0x20–0x7e (31 bajtów) z wyjątkiem znaków "@" i "\".

Wartość domyślna to wartość pusta.

password “character string”

Można określić logowanie dla serwera Radius.

Dostępne znaki: ASCII 0x20-0x7e (128 bajtów). Wartość domyślna to wartość pusta.

srvcert {on|off}

Umożliwia określenie certyfikatu serwera. Ustawienie domyślne “off”.

imca {on|off}

Umożliwia włączenie lub wyłączenie certyfikatu, jeśli dostępny jest pośredni urząd certyfikacji. Ustawienie domyślne “off”.

srvid “character string”

Umożliwia ustawienie ID serwera i poddomeny dla serwera certyfikatów.

Dostępne znaki: ASCII 0x20-0x7e (128 bajtów). Wartość domyślna to wartość pusta.

Connectinfo

Umożliwia uzyskanie informacji o połączeniu.

clear {a each command|all}

Przywraca wybranemu ustawieniu wartość domyślną.

W przypadku określenia parametru “all”, przywrócone zostaną domyślne wartości wszystkich ustawień.

miccheck {on|off}

Umożliwia włączanie lub wyłączanie funkcji kontroli MIC.

Domyślne ustawienia są “On” (wyłączone).

W przypadku wybrania ustawienia “Off”, nie jest możliwe przeprowadzanie testów MIC. W takim przypadku The key przypisywany jest numer 1.